Διδάγματα από το Σύμπαν.

Pillars of Creation

Οι πλέον εντυπωσιακοί Πυλώνες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από το ίδιο το Σύμπαν. Ένας υπέροχος σχηματισμός αστρικής σκόνης και αερίων στο Νεφέλωμα του Αετού, ο οποίος ανακαλύφθηκε και φωτογραφήθηκε από διαστημικό τηλεσκόπιο. Εντυπωσίασαν δε τόσο πολύ τους επιστήμονες που τους ανακάλυψαν ώστε βαπτίσθηκαν οι «Πυλώνες της Δημιουργίας» ή “Pillars of Creation”. Η ονομασία που τους αποδόθηκε φαντάζει αυτονόητη μιας και  το συγκεκριμένο νεφέλωμα είναι τόπος δημιουργίας νέων αστέρων. Οι «Πυλώνες της Δημιουργίας» αποτελούνταν από αρχέγονα υλικά στοιχεία, κρύο μοριακό υδρογόνο και σκόνη, τα οποία διαβρώνονταν από την φωτοεξάτμιση που προκαλούσε η υπεριώδης ακτινοβολία που προερχόταν από κοντινά θερμά αστέρια. Ο αριστερός πυλώνας είχε μήκος τεσσάρων ετών φωτός.  Οι προεξοχές των πυλώνων που μοιάζουν με δάχτυλα είχαν μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Ηλιακού μας συστήματος.  Οι πυλώνες αυτοί δεν υφίστανται εδώ και 6.000 χρόνια καθώς καταστράφηκαν από την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς (supernova). Η καταστροφή επιβεβαιώθηκε υπολογιστικά το 2006 από την προσέγγιση του ωστικού κύματος της έκρηξης, αλλά για να φτάσει η πληροφορία της καταστροφής στη γη θα χρειαστεί να περάσουν 1.000 επιπλέον χρόνια. Στο χρονικό διάστημα αυτό, τούτος ο υπέροχος σχηματισμός θα είναι ορατός από τα τηλεσκόπια μας, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα πως ό,τι βλέπει η όραση μας και ό,τι ακούει η ακοή μας (γενικώς ό,τι αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις μας) είναι ήδη παρελθόν ενώ το πνεύμα μας πρέπει να ατενίζει το μέλλον, τι πιό Τεκτονικό;;;
 

Απόσπασμα από την "Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη:
"Με αντρεία, με σκληρότητα στερέωσε πάνω στο σαλευόμενο χάος το καταστρόγγυλο, το καταφώτιστο αλώνι του νου, ν' αλωνίσεις, να λιχνίσεις, σα νοικοκύρης, τα σύμπαντα. Καθαρά να ξεχωρίσεις κι ηρωικά να δεχτείς τις πικρές γόνιμες τούτες, ανθρώπινες, σάρκα από τη σάρκα μας, αλήθειες:

α) Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ την ουσία.

β) Κι όχι όλα τα φαινόμενα, παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης.

γ) Κι ακόμα στενώτερα: όχι καν τα φαινόμενα τούτα της ύλης, παρά μονάχα τους μεταξύ τους συνειρμούς. 

δ) Κι οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί, ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο. Είναι κι αυτοί γεννήματα του ανθρώπου.

ε) Και δεν είναι οι μόνοι δυνατοί ανθρώπινοι, παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πραχτικές και νοητικές του ανάγκες. 

Μέσα στα σύνορα τούτα, ο νους είναι ο νόμιμος απόλυτος μονάρχης. Καμιά άλλη εξουσία στο βασίλειο του δεν υπάρχει. Αναγνωρίζω τα σύνορα τούτα, τα δέχουμαι μ' εγκαρτέρηση, γενναιότητα κι αγάπη, κι αγωνίζουμαι μέσα στην περιοχή τους άνετα σα να ' μουν ελεύτερος. Υποτάζω την ύλη, την αναγκάζω να γίνει καλός αγωγός του μυαλού μου. Χαίρουμαι τα φυτά, τα ζώα, τους Ανθρώπους , τους  θεούς σαν παιδιά μου. Όλο το Σύμπαντο το νιώθω να σοφιλιάζει απάνω μου και να με ακολουθάει σα σώμα.  Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου:  -" Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή,  δίχως τέλος,  δίχως νόημα". Μα ξαναζεύουμαι,  πάλι,  γοργά στον τροχό της ανάγκης κι όλο το Σύμπαντο ξαναρχινάει γύρα τρογύρα μου την περιστροφή του. Πειθαρχία,  να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα  σοζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου. Να πως με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από  τα φαινόμενα,  πριν να κινήσεις για τη λύτρωση.  Αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς."